Motyw wędrówki i podróży w literaturze . Omów zagadnienie na podstawie dowolnie wybranych utworów literackich.

Motyw podróży jest jednym z najczęściej poruszanych tematów na przestrzeni dziejów . Wędrówka może być pielgrzymką, czyli przejściowym charakterem wszelkich sytuacji, wewnętrznym odsunięciem od spraw życia dzisiejszego, przywiązaniem do celów odległych, świętych. Mottem rozważań na temat wędrówki można uczynić cytat pochodzący z wiersza Leopolda Staffa "Każdy z nas jest Odysem". Słowa Staffa to oczywiste odniesienie do archetypu wędrowca - homo viatora, któremu początek dała postać słynnego bohatera "Odysei". Czyż nie każdy z nas podobnie jak legendarny Odyseusz przemierza swe życie z nadzieją, ze wreszcie dotrze do upragnionego celu? Tak właśnie rozumiem te słowa mówiące o tym że każdy musi pokonywać trudy i przeciwności własnego losu, starając się odnaleźć sens swego istnienia.
W tekstach kultury wielu epok topos wędrówki traktowany był w wielu wymiarach np. na płaszczyźnie przygodowo- edukacyjnej. Wędrówka jest także metaforą odwiecznej potrzeby poszukiwania sensu życia przez człowieka.
Metafora wędrówki dotyka podstawowych problemów natury egzystencjalnej, jest powtarzaną przez epoki próbą dotarcia do istoty własnego "ja". Wędrówka jest także sposobem na poznanie najgłębszych pokładów świadomości, a traktowana w sposób symboliczny daje dużo większe możliwości interpretacyjne.
Mimo tych podobieństw, sposób przedstawiania motywu podróży zmieniał się na przestrzeni dziejów.
Zjawisko to ukazać można wybierając kilka pozycji z poniższych utworów:


Księga Wyјścia,[w] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu
Homer, Odyseja
Adam Mickiewicz Sonety krymskie
Dante Alighieri, Boska komedia
Ignacy Krasicki, Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki
Ј. Słowacki, Kordian,
Antonie de Saint-Exupery, Nocny lot
James Joyce Ulisses