Motyw dzieciństwa

Dzieciństwo to pierwszy kontakt ze światem, w tym czasie młody człowiek uczy się podstawowych umiejętności, nie ma zmartwień, odpowiedzialni są za niego inni, większość czasu poświęca się na zabawę. Dziecko to osoba, której wiek mieści się w przedziale od urodzenia aż do pełnoletniości, dzieckiem dla swoich rodzicieli jest się do końca życia. Małoletni człowiek to również symbol czegoś nieznanego, Nowego Roku, początku dnia, czystości, osoby bez uprzedzeń do otaczającego świata, spontaniczności, tego co nas czeka.
Motyw dziecka jako głównej postaci w literaturze pojawiła się w romantyzmie. Później, po kilkudziesięciu latach, temat położenia najbiedniejszych z młodych ludzi stał się bardzo popularny w twórczości pisarzy. Ich temat był analizowany pod kątem zjawisk społecznych. Dzięki udowodnieniu przez Freuda faktu, że okres dzieciństwa ma niebagatelny wpływ na całe życie zaczęto bardziej interesować się tym okresem. Ten czas to nierzadko tworzenie się w młodych ludziach kompleksów, które są skrzętnie ukrywane (np. kompleks Elektry czy Edypa). Współczesna twórczość literacka ukazała sugestywne wizje dzieciństwa, autorzy przechodzą symboliczną wyprawę do miejsca, w którym się urodzili, aby odnaleźć swoją tożsamość. Dzieciństwo przedstawione w literaturze ma przeważnie charakter długiej beztroski, gdzie króluje łagodność. Nie zapomniano również o dzieciach, które stały się ofiarami na wojnie, gdzie dotknęła ich bieda, choroby przez co stworzyły to koszmar zamiast szczęśliwego, arkadyjskiego dzieciństwa.