Materiały do prezentacji maturalnych - Zbigniew Herbert biografia.

Urodził się 29 października 1924 roku, we Lwowie. Jego rodzina przyjechała do Galicji z Wiednia i była pochodzenia angielskiego. Przed rozpoczęciem wojny Herbert uczęszczał do VII Państwowego Gimnazjum, a później do Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego. Po 1 września 1939 roku kontynuował naukę na tajnych kompletach i korzystając z nich zdał maturę. W czasie wojny był aktywnym żołnierzem Armii Krajowej. Zarabiał jako karmiciel wszy w Instytucie, produkującym szczepionki antytyfusowe oraz jako sprzedawca w sklepie z artykułami metalowymi. Po wojnie poeta przebywał przez pewien czas w Proszowicach, w okolicy Krakowa i rozpoczął studia. Studiował ekonomię, którą ukończył w 1947 roku na Akademii Handlowej. Uczęszczał też na wiele wykładów na Akademii Sztuk Pięknych i Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1948 roku zamieszkał w Sopocie i poznał tam Halinę Misiołkową, w której zakochał się, ich związek trwał do 1957 roku. Zbigniew Herbert w 1949 roku przeprowadził się do Torunia, gdzie bardzo zainteresował się wykładami prof. Henryka Elzenberga i został przyjęty na drugi rok filozofii Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika. Ostatecznie udało mu się zdobyć tam tytuł magistra praw. W 1951 roku przeniósł się na Uniwersytet Warszawski. Początkowo mieszkał w podwarszawskim Brwinowie. Na ten okres – 1950 rok, datuje się debiut Herberta. Wtedy na łamach „Dziś i jutro” zostały opublikowane (bez jego zgody) trzy jego wiersze: „Napis”, „Pożegnanie września” i „Złoty środek”. Wcześniej Herbert pisał teksty do gazet, między innymi do „Słowa Powszechnego”. Publikował recenzje teatralne, muzyczne, a także relacje z wystaw plastycznych. Pisał teksty do „Tygodnika Powszechnego”, początkowo pod pseudonimem „Patryk”, a potem już pod własnym nazwiskiem. Od 1950 roku do 1953 roku publikował teksty w „Dziś i Jutro”, w piśmie Stowarzyszenia PAX. Nie był jednak w stanie utrzymać się finansowo i żyć z pisania tekstów, podejmował, więc różne inne prace, i zajęcia, został nawet płatnym krwiodawcą. Ważny debiut książkowy Herberta to tomik „Struna światła”, który ukazał się w 1956 roku. Rok ten był dla poety bardzo przełomowy. Jego tomik został przyjęty pozytywnie, a to poprawiło sytuację materialną poety. Herbert otrzymał również wsparcie i pomoc od poety Jerzego Zawieyskiego, który załatwił mu przydział kawalerki i stypendium z puli Związku Literatów Polskich. Za zdobyte pieniądze Herbert odbył swoją pierwszą, zagraniczną podróż – w 1958 roku do Francji, Anglii i Włoch. Po przyjeździe napisał zbiór esejów „Barbarzyńca w ogrodzie”, był to dorobek z jego wyprawy. Od tego czasu podróże stały się jego pasją. Wyjechał w 1963 roku do Anglii, a później przeniósł się do Paryża i tam odebrał Nagrodę Kościelskich. W 1964 roku przebywał we Włoszech i Grecji, a następnie wrócił do Polski. Zwiedził też Niemcy i USA. Potem ożenił się w 1986 roku z Katarzyną Dzieduszycką i osiadł na pewien czas w Berlinie. W późniejszym czasie często zmieniał miejsca zamieszkania. Przez pewien czas, na początku lat 70-tych mieszkał w Warszawie, bywał w Grecji i w Niemczech. W 1986 roku przeniósł się do Paryża i tam pracował z „Zeszytami Literackimi”. W 1989 roku wstąpił do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Do Polski wrócił w 1992 roku. W 1994 roku wyjechał w ostatnią podróż do Holandii, po której stworzył „Martwą naturę z wędzidłem”. Jego ostatni tomik poezji „Epilog burzy”, został opublikowany tuż przed jego śmiercią. Zmarł 28 lipca 1998 roku w Warszawie.